Yaprakların üzerinde ince, gittikçe geniş- leyen kıvrım şeklinde koyu kahverengimsi lekeler; yaprakların alt kısmında siyah pislikler; sürgün uçları, çiçek tomurcukları ve çiçeklerde yenikler; ağustos sonu eylül başında meyve dökümleri; dökülen meyvelerin saplarının dibinde delikler ve içleri yenmiş çekirdekler.

Toprak fungusları dediğimiz bu etmenlerdenbiriveyabir kaçıbirarada zarar vererek hastalığı meydana getirirler. Bitkinin, alt yapraklarında başlayarak üst yapraklara doğru ilerleyen solma ve pörsüme şeklindedir. İletim demetlerinin fungus miselleri ile tıkanması sonucu gövde dokusunun rengi bozulur, kahverengileşir. Zamanla bitki tümüyle solar ve ölür. Fide kök çürüklüğü hastalığı tüm sebze çeşitlerinde fidelik devresinde zarar yapar. Hastalık etmenleri kışı toprakta ve topraktaki bitki artıklarında değişik şekillerde geçirirler. Bulaşık toprağa yeniden ekim yapıldığında, uygun çevresel koşullarda yeni çimlenen tohumları enfekte ederler. Gerek tohumda bulunan ve gerekse topraktan yeni gelişen fideye geçen hastalık etmen leri onun toprak yüzüne çıkmasından önce veya çıktıktan sonra ölümüne sebep olurlar. Hastalığın ilk belirtileri yeni oluşmuş kökte görülür. Bu köklerin kabuk dokusu renk değiştirerek yumuşamaya ve çürümeye başlar.Hastafidelerin kökleri ve kök-boğazıkahverengileşir, incelir,bitkiayaktaduramaz,devrilir ve kurur.

Zeytin güvesinin konukçusu zeytindir. Ancak zeytingillerden Akça kesme (Phyllyrea sp.) üzerinde de zararı görülmüştür.

Yaprak ve sürgünlerde yuvarlak ve iğ şeklinde lekeler, meyvelerde leke ve deformasyonlar.

Zeytin kabuklubiti, kışı olgun dişi döneminde geçirir. Yumurtalarını, o yılın iklim koşullarına göre, nisan ayının ilk yarısı veya mayıs ayının ilk haftasında bırakmaya başlar. Yumurtlama, 2 aya yakın süre devam eder. Mayıs ayı ortaları veya sonlarına doğru görülen hareketli larvalar; dallara, yaprak ve meyvelere giderek, kendilerini uygun bir yere tespit eder ve beslenmeye başlarlar. İkinci döle ait yumurtalar, temmuz ortaları veya sonlarında görülür. İkinci dölün erginleri genellikle kışlamaya çekilir. Zararlı yılda 2 döl verir.Zeytin kabuklubiti, zeytin ağaçlarının gövde, dal, sürgün, yaprak ve meyvelerinde zarar yapar. Bitki özsuyunu emerek ağaçları zayıflatır, verimlerinin azalmasına ve kurumaları- na neden olur. Bunu yanı sıra, zararlının zeytin daneleri üzerinde beslenirken salgıladığı toksik madde sonucunda, 3-4 mm çapında kırmızı ve mor lekeler ve deformasyonlar meydana gelmektedir. Özellikle salamuralık çeşitlerde meyvelerin kalitesi düşmekte ve önemli ekonomik kayıplar meydana gelmektedir.

Zeytin kabuklubiti, polifag bir zararlıdır. Ülkemizde zeytin, elma, şeftali, kiraz, vişne, erik, kayısı, yenidünya, muşmula, ahlat, üvez, ceviz, bağ, kestane ve süs bitkilerinde zararlıdır.

Zeytin pamuklubiti, genelde ilkbahar aylarının yağışlı geçtiği nemli havalarda, budama yapılmamış zeytinliklerde ve zeytinin çiçeklenme döneminde zararlı olabilmektedir. Zeytin pamuklubiti, genelde ilkbahar aylarının yağışlı geçtiği nemli havalarda, budama yapılmamış zeytinliklerde ve zeytinin çiçeklenme döneminde zararlı olabilmektedir.

Zeytin pamuklubiti kıþı ergin olarak, ağaçların kabuk altlarında, yarık ve çatlaklarında hatta sürgün koltuklarında geçirir. Erginler mart ayı başlarından itibaren aktif duruma geçerek, önceleri sürgün uçlarına ve uç yapraklarına yumurta bırakırlar. Daha sonra çiçek tomurcuklarının oluşması ile yumurtalarını tomurcuk saplarına bırakırlar. Yumurtalar 4-6 günde açılır. Çıkan nimfler yassı bir görünümde olup, çıkardıkları tatlımsı pamuk gibi bir madde ile vücutlarını örterler. Tomurcuklara girerek beslenirler. Zeytin pamuklubiti, yılda 3-4 döl verir. Zeytin pamuklubitinin nimfleri, zeytin somaklarında, tomurcuk sapları ve sürgün uçlarında bitkinin öz suyunu emerek, ağaçların ve sürgünlerin zayıflamasına, çiçek ve çiçek tomurcuklarının dökülmesine neden olurlar Zeytin pamuklubiti, genelde ilkbahar aylarının yağışlı geçtiği nemli havalarda, budama yapılmamış zeytinliklerde ve zeytinin çiçeklenme döneminde zararlı olabilmektedir.Ergin pamuklubitinin boyu 2-3 mm kadardır. Vücudu küçük bir Ağustos böceğini andırır. Erginlerde, baþ büyükçe, gözleri kırmızı renkte ve hortumu gelişmiştir. Kanatları kirli sarı, karın ise yeşil renklidir.Nimfleri olgunlaştığında 2 mm kadar olur. Renkleri yeşilimsidir. Genç nimfler, genel olarak sarı veya açık yeşildir. Nimfler, vücutlarından çok ince iplikçiklerden meydana gelmiş, balımsı bir madde çıkarırlar. Bu iplikçikler, bir pamuk yığını gibi toplanarak kümelenirler.

Yaprak ve sürgünlerde fumajin, yoğun bulaşma halinde, sürgün ve dal kurumaları.

Zeytin karakoşnilinin 7 ayrı biyolojik dönemi vardır. Yumurtalar dişinin kabuğu altında olup, uzunca oval şekildedir. İlk anda parlak krem renkli olup, embriyonun olgunlaşmasıyla turuncu renkte görülür. Aktif larva, hareketli ve turuncuya yakın renktedir. Başının iki yanında nokta halinde siyah bir çift göz ve bunların önünde 6 segmentli antenler bulunur. Yumurtasız ergin dişi, başlangıçta mat gri renkte olup, olgunlaştıkça kirli gri renk almaktadır. Yumurtalı ergin dişi, mat siyahımsı koyu kahve renktedir. Akıntı ile bulaştığı zaman parlak görünüşlüdür. Zeytin karakoşnili, kışı genellikle yapraklarda ikinci ve üçüncü dönem larva halinde geçirmektedir. Kışı geçiren larvalar, havaların ısınması ile sürgünlere göç etmekte, buralarda geliþerek yumurtasız dişi dönemine girmektedirler. Zeytin karakoşnili larva ve ergin dönemlerinde ağacın özsuyunu emerek beslenir ve aynı zamanda salgıladığı tatlı maddeler, bütün ağacı sarar. Bu tatlı madde üzerinde, saprofit funguslar ürer ve "Karaballık hastalığı (fumajin)" meydana gelir. Bir yandan özsuyun emilmesi, diğer yandan karaballığın fotosenteze engel olması, ağaçları zayıflatır ve verimde azalma olur

Zararlının ana konukçusu zeytindir. Ayrıca, narenciye, çınar, ayva, nar ve defne gibi bitkilerde de bulunmakta ve zarar yapmaktadır.

Normal yıllarda bir çiçek salkımındaki 30-40 tomurcuktan 4-8 tanesi bu zararlıya hedef olmakta ve meyve bağlayamamaktadır.

Kışı, sürgünlerde açılan yarıklar içinde yumurta halinde geçirir. Havaların ısınmaya başladığı Mart sonu - Nisan başlarında, yumurtalar açılmaya başlar. Çiçek salkımlarının belirgin hal aldığı bu dönemde, bu zararlının tek tük nimflerine rastlanır. Çiçek salkımlarının gelişme periyodu içinde, zararlının çıkışında da hızlı bir artış görülür. Nimf ve ergin dönemleri tamamen zeytinde geçer. Gerek nimf ve gerekse erginler hortumlarını çiçek tomurcuklarına sokarak beslenir. Oburca besenen nimfler, gelişimlerini genellikle Nisan sonuna kadar tamamlayarak ergin döneme geçerler. Cinsel olgunluğa ulaşan dişiler, çiftleþmeyi takiben yumurta koyma boruları vasıtasıyla, genç sürgünlerin kabuk kısmı üzerinde açtıkları yarıklar içine yumurta bırakırlar. Bir ergin dişi 50'ye yakın yumurta bırakabilir. Bu zararlılar, yılda bir döl verirler. Zeytin çiçek sap sokanları, doğrudan doğruya çiçek zararlısıdır. Çiçek tomurcuklarının belirmesi ve kabarması ile başlayan zarar, çiçeklerin meyve bağlamasına kadar devam eder. Zarar nimf döneminde başlar, ancak ergin döneminde oburca beslendiği için, bu dönemde zararı daha da artar. Her iki dönemde de böcek, hortumu vasıtasıyla önce tomurcuğun çanak yaprağını ve daha sonra çiçek iç organlarını emerek beslenir. Ayrıca ergin dişi, yumurta koymak için, genç sürgünler üzerinde ovipozitörü vasıtasıyla yaralar oluşturmaktadır. Böylece sürgünler, sanki dolu vurmuş gibi bir görünüm alırlar. Bu gibi sürgünlerde gelişme yavaşlar. Bu zararlı Adana, Aydın, Balıkesir, Bursa, Çanakkale, İzmir, Manisa ve Muğla ili zeytinliklerinde yaygındır.

Ana konukçusu zeytindir. Tesadüfen zeytin altlarında bulunan otsu bitkilerde ve çevrede bulunan meyve ağaçlarında da görülebilir.

İlk yumurta bırakılan meyvelerde, V şeklinde bir yarık, daha sonra da meyve içinde larva beslenme kanalları

Zeytin sineği, çoğunlukla kışı toprağın 2-5 cm derininde pupa halinde veya zeytinlik ve fundalıklarda ergin halde geçirir. Erginler, toprak sıcaklığının 10° C'yi bulmasından itibaren, nadiren Nisan başlarında, genel olarak Haziran'dan itibaren topraktan çıkmaya başlar. Meyvelerin yumurta konulmaya elverişli hale gelmeye başladığı Haziran sonlarında çiftleşen dişiler, öncelikle iri, parlak ve yağlanmaya başlamış zeytin meyvelerinin 0,5-1 mm derinliğine iğ şeklindeki yumurtasını, yumurta koyma borusu ile açmış olduğu V şeklindeki yarığa bırakır. Bir dişi, her zeytin meyvesine ancak bir yumurta bırakabilir. Yoğunluğun yüksek olduğu yer ve yıllarda, bir zeytin meyvesine, farklı dişiler tarafından 7-9 adet yumurta bırakılabilir. Meyvede yumurta bırakılan yer, bir gün sonra koyu kahverengine dönüşür, buna “vuruk” denir. Zeytin sineği larva döneminde, meyve etinde zarara neden olur. Larva gelişme süresince, çekirdek etrafında galeriler açarak beslenir. Böylece meyvelerin çürüyerek dökülmesine, zeytin yağı miktarının azalmasına, kısmen de yağda asitliğin yükselmesine neden olur. Özellikle sofralık zeytinlerde, zararı daha büyük önem taşımaktadır. Özellikle nemli ve ılıman bölgelerde, Haziran sonu - Temmuz başından itibaren, öncelikle salamuralık Gemlik ve Manzanilla çeşitleri ile yağlık Ladoelies zeytin çeşidinden başlamak üzere, yaz boyunca önemli zararlara neden olabilmektedir. Mücadele yapılmadığı zaman, normal yıllarda %15-30, salgın yýllarında ise %70'e kadar ulaşan zarar meydana getirebilmektedir.

İlkbaharda yaprakların üst yüzeylerinde siyahımsı-gri renkte yuvarlak noktalar şeklinde lekeler; bu noktaların birleşmesi ile oluşan ve yeşilden sarıya, kahverengiden gümüşi renge kadar değişen renklerde ve merkezleri bir daire şeklindeki daha büyük lekeler.

Etmenin optimum gelişme sıcaklığı 18-20° C'dir. Hastalık, 9° C'nin altında ve 30° C'nin üzerinde gelişemez. Ege bölgesi kıyıları, ilk ve sonbahar aylarında genellikle yağışlı geçtiğinden, hastalığın gelişmesine uygundur. İç kısımlarda ise kuytu, su tutan yerler, hava ve güneş almayan sık dikilmiş, budanmamış zeytinlikler, hastalığın gelişmesi için daha uygundur. Fazla azotlu ve çiftlik gübresi kullanılması, hastalığın artmasına neden olur. Hastalığa sebep olan fungus, yıl boyunca ağaç üzerinde canlı olarak bulunmaktadır. Etmenin çoğalması spor ve miseller ile olmaktadır. Spor uçuşu, en çok Mart ve Nisan'da meydana gelmektedir. İnkübasyon periyodu 30-61 gün arasında değişmektedir. Fungus, kışı yere dökülen kurumuş ve ağaç üzerinde kalan hastalıklı yapraklarda geçirir. Bulaşma sporlar ile gerçekleşir. Hastalığın ilk belirtileri, yaprakların üst yüzeyinde görülen, siyahımsı gri renkte yuvarlak noktalar şeklindeki lekelerdir. Bu noktaların bulunduğu yerde renk açılır, daha sonra çevresinde normal yaprak renginde bir halka oluşur. Bunu dıştan ikinci bir açık renkli halka çevirir. Sonra tekrar koyu renkli bir halka oluþur. Bu görünüm nedeniyle hastalığa, "halkalı leke hastalığı" adı verilir. Bir yaprakta, çapları 2-10 mm olan 2-30 adet leke bulunabilir. Ege Bölgesinde hastalığın epidemi yaptığı yıllarda, lekeli yaprakların dökülmesi Mayıs başlarında başlar, Haziran ve Temmuz'da tamamı dökülür. Yapraklar fonksiyonlarını tam yapamadıklarından, az meyve tutumuna ve meyvelerin erken dökülmesine neden olurlar. Özellikle sulanan, nemli ve ağır topraklarda, denize yakın zeytinliklerde hastalığa her yıl rastlanmaktadır. İlkbaharı yağışlı ve serin geçen yıllarda, hastalığın epidemi yaptığı görülür.

Zeytin, yabani zeytin ve Akça kesme (Phyllyrea spp.) ağaçlarıdır.

Zeytin ağacının gövde, dal ve sürgünlerinde ur ve siğiller; yıllık sürgünlerde, yaprak, çiçek ve meyve dökümü sonucu açılan yara yerlerinde küçük, yuvarlak, açık renkli ve süngerimsi urlar, don çatlakları boyunca tespih tanesi gibi dizilmiş urlar, aşı.

Hastalığı oluşturan etmen Pseudomonas savastanoi adlı bir bakteridir. Optimum gelişme sıcaklığı 25-26° C, maksimum 34-35° C'dir. Minimum sıcaklık isteği ise 12° C'dir. Termal ölüm noktası 43-46° C'dir. Bakteri, krem yeşil renkteki canlı ur ve siğillerde bulunur. Ur ve siğiller, bir taraftan yeni bulaşmalara neden olur, diğer taraftan da fazla ışık ve ısının tesiri ile koyu kahverengi çatlamış ve tepesi çökük bir görünüm alır. Böyle ur ve siğillerde, hastalığı yapan bakteri ölür ve enfeksiyon yapamaz. Zeytin dal kanseri, zeytin ağacında oluşan çeşitli yaralarda meydana geldiğinden, zarar şekli de buna bağlıdır. Zeytin dal kanseri, zeytin ağacının gövde dal ve sürgünlerinde değişik büyüklükte ur ve siğiller şeklinde görülür. Bunların büyüklüğü, hastalığın bulaştığı yara büyüklüğü ile ilgilidir. Yıllık sürgünlerde yaprak, çiçek ve meyve dökümü sonucunda meydana gelen siğiller küçük ve yuvarlağımsıdır. Genç sürgünlerde; yaprak, çiçek ve meyve dökümü sonucu oluşan yaralarda meydana gelen siğillerle genç dallar çıplaklaşır. Hasat sırasında sırık vuruğu, dolu yarası ve budama hataları nedeniyle oluşan urlar ise çatlaklar boyunca dalı sarar. Krem-yeşil renkteki canlı ur ve siğiller içinde bulunan bakteri, nemli ve yağışlı havalarda bu taze ur ve siğillerin yüzeyine çıkar. Buradan yağmur suları, rüzgar ve böceklerle kolayca yayılır. Sırıkla hasat ve bulaşık aşı kalemleri de hastalığın yayılmasını sağlar.

Zeytin dal kanseri, zeytin ağacından başka zakkum, leylak, mersin, kurtbağrı, sarı yasemin, dişbudak ve çam çiçeği bitkilerinde zarar yapar.

Genellikle zeytin ve diğer bazı konukçu dizin arasında çapraz patojenesite ilişkisi vardır. Böylece zeytin bahçelerinde sıklıkla verticillium görülmesinin nedeni aynı toprakta pamuk, domates, biber vb. hassas ürünlerin ekilmesiyle ilişkili olmasındandır.

Hastalığı oluşturan etmen Pseudomonas savastanoi adlı bir bakteridir. Optimum gelişme sıcaklığı 25-26° C, maksimum 34-35° C'dir. Minimum sıcaklık isteği ise 12° C'dir. Termal ölüm noktası 43-46° C'dir. Bakteri, krem yeşil renkteki canlı ur ve siğillerde bulunur. Ur ve siğiller, bir taraftan yeni bulaşmalara neden olur, diğer taraftan da fazla ışık ve ısının tesiri ile koyu kahverengi çatlamış ve tepesi çökük bir görünüm alır. Böyle ur ve siğillerde, hastalığı yapan bakteri ölür ve enfeksiyon yapamaz. Zeytin dal kanseri, zeytin ağacında oluşan çeşitli yaralarda meydana geldiğinden, zarar şekli de buna bağlıdır. Zeytin dal kanseri, zeytin ağacının gövde dal ve sürgünlerinde değişik büyüklükte ur ve siğiller şeklinde görülür. Bunların büyüklüğü, hastalığın bulaştığı yara büyüklüğü ile ilgilidir. Yıllık sürgünlerde yaprak, çiçek ve meyve dökümü sonucunda meydana gelen siğiller küçük ve yuvarlağımsıdır. Genç sürgünlerde; yaprak, çiçek ve meyve dökümü sonucu oluşan yaralarda meydana gelen siğillerle genç dallar çıplaklaşır. Hasat sırasında sırık vuruğu, dolu yarası ve budama hataları nedeniyle oluşan urlar ise çatlaklar boyunca dalı sarar. Krem-yeşil renkteki canlı ur ve siğiller içinde bulunan bakteri, nemli ve yağışlı havalarda bu taze ur ve siğillerin yüzeyine çıkar. Buradan yağmur suları, rüzgar ve böceklerle kolayca yayılır. Sırıkla hasat ve bulaşık aşı kalemleri de hastalığın yayılmasını sağlar.